رفتن یا نرفتن به مدرسه؛ همه درگیر بیبرنامگی آموزش و پرورش!
بعد از ماجرای گران شدن بنزین و خبردار شدن روحانی در صبح جمعه ظاهرا این شکل از خبردار شدن به یک روند در دولت تدبیر و امید تبدیل شده و وزرا نیز در روند مشابهی با رئیس جمهور، امور را به “امان خدا” رها میکنند تا همه چیز خود به خود درست شود.
پس از پروتکلهایی که یک شبه برای هیاتها تغییر کرد و سفرهایی که به سادگی و بیهیچ دغدغهای انجام شد حالا قرار است در اوج بیبرنامگی بچهها به مدرسه بروند، آنهم بچههای دبستانیای که سختتر از همه توان رعایت پروتکلهای بهداشتی را دارند.
البته هیچ چیز به همین سادگی که فکر میکنید نیست و برنامه رفتن و نرفتن دانش آموزان به مدرسه آن قدر قطعی و مشخص و معین نیست که دانش آموزان، خانوادهها، کادر آموزش و احتمالا حتی وزارت بهداشت همچنان نسبت به بازگشایی مدارس وضعیت نامشخصی دارند و دقیقا نمیدانند از فردا که مدارس دایر است با چه چیزی رو به رو هستند.
از یک طرف وزیر آموزش و پرورش بر باز بودن مدارس تاکید دارد و میگوید: در اروپا هم مدارس با همین پروتکلها شروع به آموزش کردهاند. تفاوت معناداری بین وضعیت سفید و زرد و قرمز نیست. فقط دروس اصلی به صورت حضوری آموزش داده خواهد شد.
از طرف دیگر رئیس مرکز هماهنگی آموزش و پرورش میگوید که والدین شنبه صبح قبل از حرکت فرزندان به سمت مدرسه با مدرسه تماس بگیرند تا ببینند باید مدرسه بروند یا خیر!
از آن طرف هم سیما سادات لاجوردی در قامت سخنگوی وزارت بهداشت میگوید که به گونهای به مردم القاء میشود که انگار تصمیمگیری شده و قرار است مدارس کاملا بازگشایی شود؛ در حالی که فعلا ترکیب حضوری و مجازی مطرح است و تاکنون هیچ تصمیمی برای بازگشایی کامل مدارس اتخاذ نشده است.
وزیر بهداشت هم با ابراز نگرانی از موج سوم کرونا میگوید: همکاران ما هم خسته هستند و ممکن است خیلی از آنها در صحنه خدمترسانی حضور نداشته باشند و نگرانم که همکارانم قربانی بی توجهی برخی افراد شوند.
مرور سریع همین مواضع نشان از آشفتگی در سیستم تصمیمگیری دولت در رابطه با کرونا دارد. نه تنها پدر و مادرها و معلمین و دانش آموزان بلکه ظاهرا خود مسئولین ارشد دولت هم دقیقا نمیدانند از شنبه صبح کدام مدارس و به چه شکلی باز خواهند بود!
تا اینجای کار ما خبری از شیفت بندی مدارس نداریم، خبری از گروه بندی دانش آموزانی که به مدرسه خواهند رفت نداریم و البته خبری از اقدامات جهادی و غیرجهادی برای دانش آموزانی که وسیله آموزش مجازی ندارند هم نداریم.
خانوادهها از یک سو نگران به مدرسه فرستادن فرزندان خود هستند و از سوی دیگر نمیدانند در صورت مدرسه نرفتن باید با او چه کار کنند. حتی آنهایی هم که دنبال مدرسه فرستادن فرزندانشان هستند نمیدانند دقیقا با چه چیزی رو به رو هستند!
والدین باید هر روز دقت کنند که اگر وضعیت سفید بود فرزندشان به مدرسه برود و اگر قرمز بود در خانه بماند و آنلاین درس بخواند و اگر زرد بود حتما باید زنگ بزند مدرسه تا ببیند چه میشود.
البته احتمالا وزیر آموزش و پرورش در پاسخ به انتقادات از اروپا و چین مثال میآورد که دانشگاه و مدارس باز شدهاند و همه با پروتکل پیش میروند، اما حتما آقای وزیر نیز تایید میکند که در اروپا و چین مدیریتِ سبک کنکور، محرم و سفرهای آخر تابستان نداشتند که موج سوم کرونا را تسریع کند! و همچنین حتما تایید میکنند که امکانات چین و اروپا با امکانات ایران قابل مقایسه نیست.
بعید است کسی پیشنهاد تعطیلی کلی آموزش در مدارس و دانشگاهها برای یک سال را داشته باشد ولی توقع این بود که در سه ماه تابستان وزارت آموزش و پرورش و ستاد ملی کرونا تدابیر جدیتری برای آموزش به دانش آموزان به خصوص دانش آموزان دبستان بیاندیشند! نه اینکه طرحی ارائه کنند که انگار محصول کار یکی دو هفته است.
مجموع اقدامات قابل مشاهده وزارت آموزش و پرورش آپدیت برنامه شاد، وصل کردن مدارس به اینترنت ملی و ارائه سیمکارت دانش آموزی با حجم اینترنت ماهانه چهار گیگ است، در حالی که حداقل برای آموزش مجازی مشکل اصلی و بنیادین در مناطق محروم عدم وجود وسیله ارتباطی مناسب است!
تصمیمات اخیر ستاد کرونا و آموزش و پرورش نه تنها چیزی از نگرانی پدر و مادرها کم نکرد بلکه آنها و دانش آموزان را دچار سردرگمی کرد، سر در گمیای که پیش از این نصیب داوطلبان کنکور هم شده بود.
منبع